Wellin 2011 – BE

Verblijf: Boerderij La Grange au Tilleul, 6920 Wellin I La Grange au Tilleul

Datum: 29/04/2011 – 01/05/2011

Bikers: Bartie, Sjakke, Hugo, Joli, Berry, Gerry, Senne, Jonathan, Vinnie, Jacky, Trikke, Jef, Harry & Jakke.

Verslag Ardennenoffensief Powerbikers vrijdag 29 april tot zondag 1 mei

In de gazetten was het al een tijdje stil over de geldtransfers van Vlaanderen naar Wallonië, dus was het een uitgelezen moment om het jaarlijkse Powerbikeweekend in de Belgische Ardennen te laten doorgaan en ne keer serieus wat euro’s over de taalgrens te jagen. Op de kalender werden de toertochten van die zondag bekeken en uiteindelijk werd er een huis geboekt in Wellin, ergens tussen Rochefort en Saint Hubert, zeer handig gelegen vlakbij de autostrade en met een Colruyt in de onmiddellijke nabijheid. Uitvalsbasis voor onze mountainbiketochten werd het gerestaureerde (of zoiets in die aard) boerderijtje La Grange au Tilleuil.

Vrijdag 29 april: richting Saint Hubert, 68 km, 1575 hm

http://connect.garmin.com/activity/83064501

Middenin de Ardennen en toch minder dan 2 uur rijden, dus om 8 uur vertrekken op vrijdagmorgen volstond om toch nog een volledige dag te biken. Rond 10u was iedereen gearriveerd aan La Grange au Tilleuil en na het afladen der fietsen werd er “direct” vertrokken. De uitgestippelde route bracht ons door één van de grootste bossen van Wallonië tot in Saint Hubert. Er werd aansluiting gezocht en gevonden met de blauwe afgepijlde tocht om tot in het centrum van Saint Hubert te geraken. Aan een ruïne werd er even verkeerd gereden, wat tot gevolg had dat we een geweldig ferme rotsachtige singletrack ontdekten, wauw! Dan nog wat door bos en veld crossen, en na een kleine 30 km zaten we op een terras aan de voet van de Basilic. Als middagsnack werd gekozen voor een vlugge pasta, aangegoten met wat trappistenbieren.

Een poging om de bouwvakkers het zwijgen op te leggen mislukte en na wat verbroederen met ex-Heistse-politici kropen we terug op onze terreinfietsen. Al snel bleek dat het tempo te laag (of het terrein te zwaar) lag om rond 17u te kunnen binnenrijden en dus werd er opgesplitst: de Sjakke die iets vroeger moest terug zijn en de Jakke die de sleutel moest gaan oppikken, beiden werden naar huis genavigeerd door de Senne en de overgeblevenen reden op het gemakske binnen. Deze laatste groep werd nog opgeschrikt door een zware blessure van den Berry, maar voor den ambulance ter plaatse was, had de Gerry het ergste bloeden al kunnen stoppen en konden we terug de baan op. Onderweg was het soms wel effe improviseren, want het bos was sinds de digitalisering van de stafkaarten een beetje heringericht en sommige wegen waren gewoon van de kaart verdwenen. Uiteindelijk geraakten we nog op een deftig uur thuis en konden we ons wat opfrissen en installeren, wat niet zo simpel was, gezien het huis maar 12 slaapplaatsen bezat en we met 14 waren, want de Jonathan was ondertussen ook gearriveerd. De eerste fris gewassenen nl de Jakke en de Senne gingen de lokale Colruyt bezoeken voor de nodige inkopen voor de rest van het weekend. Buiten de gebruikelijke “bak van de sponsor” had Schöpke ook nog voor wat lekkers gezorgd, want hij was jarig. Na wat aperitieven was iedereen klaar om te eten, en om geen afwas te creëren, gingen we buitenshuis eten, in een lokaal restaurantje, al waar de meerderheid koos voor één of ander soort kroketten, gevolgd door een sappige entrecote. Doorspoelen gebeurde met een door de Jonathan geselecteerde (frisse) rode wijn. Welvoldaan werd in slowmotion terug naar huis geslenterd en dan was het nog effe in de frigo duiken en proberen wakker te blijven tot de Sjakke terug was van Heist, met ne luchtmatras en ne nieuwe fiets, want den ouwe was versleten. Dan kroop iedereen maar in zijn bed, want morgen was er weeral een nieuwe fietsdag…

Zaterdag 30 april: richting Rochefort, 70 km, 1290 hm

http://connect.garmin.com/activity/83064471

De dag begon zoals gewoonlijk met koffie, fruitsap, gezaag over gesnurk en spek met eieren. Gelukkig was er al iemand vroeg genoeg wakker geworden om naar den bakker te gaan, en zo konden we met een stevig ontbijt achter de kiezen weer op de fiets kruipen. Het weer zag er alvast geweldig uit, en iets voor de klok van tienen waren we weg. 14 man aan de start vandaag, voor een ritje richting Rochefort. Even een verbindingsstukje doorworstelen en we konden beginnen aan de afgepijlde nr. 2, over een slordige 45 km. Het parcours was niet al te technisch en na verloop van tijd bereikten we vlotjes de abdij van Rochefort, waar niks te drinken viel, maar waar de poort zich wel leende voor een mooi stilleven met 14 fietsen.

We naderden het stadscentrum van Rochefort en sommigen zagen zich al zitten op een terrasje, maar plots maakte het te volgen traject een bocht naar links en moest er terug geklommen worden. Vanachter in het peloton klonk er gemor en tandengeknars, maar het vooropgestelde plan werd gevolgd en wat bleek: er lag achter het klimmetje nog een verrassing, nl. de velodroom van Rochefort. Een openlucht wielerbaan, met een vlot bollende asfalt, een lengte van 400m en in de bochten een helling van 22° (in klimtermen dus eigenlijk net geen 50%) , de kers op de taart was, dat de toegang gewoon vrij was en in een mum van tijd waren we met onze bikes aan het scheuren op de tarmac.

Maar, om niet te veel af te wijken van het programma, trokken we al gauw naar het centrum van Rochefort, kozen een terras uit en begonnen de inwendige mens te versterken. De favoriete drank Rochefort werd naar de kroon gestoken door Vedett, en qua vast voedsel hielden de meesten het bij een videeke met nen bloempot frieten. We zaten er geweldig goed en zouden dat nog lang kunnen volhouden, maar er was nog een tochtje af te werken, en iets na het vertrek van het toeristentreintje stampten we onze fietsen terug in gang. Te vermelden was nog dat de Sjakke één of ander steil en technisch hellingske waar iedereen te voet stond, vlotjes opreed met ne wegpion, dat het eventjes regende en we dus moesten schuilen in een café. Na de regenpauze werd gekozen om niet de kortste weg naar huis te nemen, maar verder de gps-voorbereide rit af te werken, en zo kwamen we nog een steile afdaling tegen waar de Gerry een schuiverke maakte en zich licht blesseerde. Iets daarvoor had den Berry iedereen met verstomming geslagen toen zijn broer Hans zijn remkabel overgetrokken had. Hij toverde op dat eigenste moment zowaar een reserveremkabel tevoorschijn uit zijn reparatiekit! Wie had dat ooit kunnen denken… Maar sinds den Hans met een kettingpons rondrijdt, zijn de wonderen de wereld nog niet uit blijkbaar.

Buiten die kapotte remkabel, twee lekke banden en een kapotte spaak vielen er die dag niet al te veel technische mankementen te noteren, en zo bereikten we na nog wat gepruts over gevelde bomen uiteindelijk terug ons huurhuis, waar de fietsen afgespoten en de vermoeide lijven afgespoeld werden. Voor het avondmaal viel onze keuze op L’Atelier des Sens, een soort omhooggevallen pizzeria waar men best wel lekker kon schransen. Hoofdbestellingen waren uiteraard pizza, maar ook de struisvogeltournedos liet zich vlot eten. Nog even aandammen met een kremmeke en we konden er weer tegen. Wellin by night viel dan weer dik tegen, het enige etablissement met nog klandizie mochten we niet meer binnen, dus het slaapmutske werd dan maar thuis genuttigd, maar veel moest het niet meer zijn, iedereen was al goe muug genoeg…

Zondag 1 mei: TT la Forestière Tellin, 75 km, 1520 hm

http://connect.garmin.com/activity/83064439

Weeral biken vandaag dus, en dan wel de Forestière, een toertocht die vertrok in Tellin, op een kleine 10 km van Wellin. Mogelijke afstanden waren 17-32-44-54-70-82 km, dus voor elk wat wils, maar we waren vooral aangelokt geworden door de berichten op de internetforums over bevoorradingen met pensen, notenlikeur, bier en satés… Toch werd er voor de zekerheid ’s morgens nog wat ontbeten, wat een goede keuze bleek, want die superbevoorradingen bleken een dooie mus te zijn. We kwamen uiteindelijk niks te kort, maar zo spectaculair was het nu ook weer niet. Aan de start bleek het 14-koppig peloton niet tot een consensus te komen over de te rijden afstand en dus werd er opgesplitst: een deel reed ongeveer 40km en het andere deel 55 km. Het groepje van de 55 km viel dan nog uiteen in enkele racers en de “bus”, de mannen die al moppentappend en genietend van het landschap de kilometers afmaalden. Onderweg werd er nog een tuintafel verhuisd bij ne vriendelijke Waal en in tegenstelling tot de groep der racers, werd hier wel op mekaar gewacht bij de sanitaire stops. Bij de aankomst lagen er traditiegetrouw braadworsten te wachten, die doorgespoeld werden met Orval en de onvermijdelijke Rochefort. Tijdens het nakaarten over het parcours en dergelijke zagen we nog een wereldkampioen passeren en ook de WoodyWoodBikers, maar bovenal konden we gratis naar topvoetbal kijken. Real Tellin had nog nooit zoveel toeschouwers gehad dit seizoen. Real Tellin zou uiteindelijk deze match in de onderste regionen van tweede provinciale B van Luxemburg winnen met 3-0 tegen het hoger geplaatste Jéhonville en verzekerde zich zo van het behoud, een historische match dus eigenlijk. We hebben wel niet tot het einde van de match gekeken, want uiteindelijk bleek iedereen er wel voor te vinden te zijn om een uurtje vroeger thuis te komen. De 10 km richting Wellin nog vlug afhaspelen, inpakken en wegwezen.

http://www.devoetbalmarkt.be/voetbal/uitslagen/2010/luxemburg/tweede-provinciale-B/uitslagen.aspx

Eindbalans: een geslaagd weekend, het weer was super, eten en drinken was er genoeg, af en toe werd er al eens gelachen en met 213 km en 4385 hoogtemeters op de teller konden we tevreden Heistwaarts (of Leuvenwaarts) keren. Het bezoek van de Powerbikers zorgde voor een stevige financiële injectie in de VTT-club du Tellin, maakte het weekend van enkele horecazaken een stukje leefbaarder en zorgde er vooral voor dat de Trappistenbieren nog niet direct zullen uitsterven, wat onze vereniging dan weer een mooi sociaal accentje geeft…