Winterberg 2009 – DE

Verblijf: De Gasterei, Am Dorfgarten 4, 59955 WINTERBERG-ALTASTENBERG I www.degasterei.de

Datum: 10/09/2009 – 13/09/2009

Bikers: Bartie, Sjakke, Patrick, Joli, Berry, Rikkie, Gerry, Vinnie, Jacky, Harry & Jakke.

VERSLAG POWERBIKERS WINTERBERG SEPTEMBER 2009

Eerst en vooral, de kilometers zijn afgelezen vanop de Yoli zijnen teller, en de hoogtemeters zijn benaderend, deels info via de gereden touren vanop de kaart en deels naar een schatting op verbruik van kcal. En als er in dit verslag iets verkeerd of te weinig instaat, dan is dat per ongeluk.

Dag 1: donderdag 10 september (55km/1000hm)

Om 8 uur stipt stond iedereen (10 stuks, want de Rikki kwam later en de Peter moest verstek geven) te popelen om te vertrekken. De fietstransportinstallatie van de Schotters was vakkundig gemonteerd op de remorque van schoonpatje, en tevens met enkele kettingen beveiligd tegen diefstal. De bestemming werd ingevoerd in den Harry B zijne gps en werd zodoende slechts met enkele kleine omwegen afgehaspeld. Onderweg werd gestopt voor een pis/drank/worstpauze en toen sloeg het noodlot toe… Een klapband op die Autobahn! Eén van de remorquebanden was redelijk kapotgesprongen en het rubber vloog in het rond, auto’s aan de kant, driehoekske gezocht, en dan bleek de juiste sleutel niet voorradig. Gelukkig was er het blauw bakske van de Yoli met enkele 19’s en de hefbomen van de Sjakke. Reservebandje monteren, den Trikke uit het bos roepen en terug weg.

Rond een uur of halvertwee bereikten we onze bestemming: de Gasterei in Altastenberg, uitgebaat door het (nu nog) vriendelijke koppel Harry NL en Annemiek. De kamers werden toegewezen en direct aan tafel voor een bordje sla en wat lekkere pasta. Op aanraden van Harry NL kozen we niet voor den 12 (voor sissy’s) maar reden we de

14. Bildchen und Hoher Knochen (ehem. Preiselbeer-Tour)

Zu zwei markanten Punkten des Hochsauerlandes führt diese Tour: zum Bildstock am Großen Bildchen und zum Hohen Knochen, einem Höhenzug zwischen Westfeld und dem Kahlen Asten. Außerdem lädt der Luftkurort Nordenau, auch “Perle des Hochsauerlandes” genannt, zu einer Pause ein.

Bij de start, overigens in nieuwe tenue ontworpen door de Jakke, was er toch enige nervositeit, was er genoeg getraind? lagen er de juiste banden op? Was nen Assos goe genoeg? Wat zat er in die groene drinkebus? Vrolijk werd er vertrokken, en een slordige 50 km, nen halve liter rakkia en enkele klimmekes later konden we binnenrijden. Café Klemens zou het worden, het zag er wel meer uit als een taverne, maar had de perfekte zitplaats voor 11 man, en weissbier in halve liters. Zjoske werd erbij geroepen om te helpen tappen, en frau Clemens bleek algauw een onveroverbaar fort voor de Gerry. Bij het volgende rondje merkten we dat er te weinig weissen koud stonden en dat Zjoske naar boven gestuurd werd na een fluitje teveel.

Dan maar naar de Gasterei, douchke pakken en aan tafel. Harry NL bakte schnitzelkes, oventomaatjes met balsamico en frieten en Annemiek diende ze op met ewa sla en ewa wijn. Nog efkes aangieten met ewa bier en dan maffen want morgen was er weer een nieuwe dag.

Dag 2: vrijdag 11 september (82km/2200hm)

Halfnegen aan de ontbijttafel met zelfgebakken broodjes, koffie, fruitsappekes, yoghurtjes en twee soorten tikkeneikes, van dit front geen klachten. De truitjes en assossen lagen frisgewassen klaar en den Harry NL verschafte ons nog een plastic kaartbeschermer en vond de volgende tour wel ok voor ons:

24. Hochsauerland-Zweitausender (ehem. Zaunkönig-Tour)

Die ultimativer Herausforderung für konditionsstarke Biker!

Spijtig genoeg was deze rit wel gesperrt, maar raar genoeg eigenlijk volledig berijdbaar. Enkel waren er meerdere bordjes verdwenen, maar het ingebouwd cartografisch systeem van de Sjakke loodste ons met een minimum aan verloren rijden langs deze trail. Den Berry had al direct bij de start een nieuw wiel nodig en de Gerry reed plat (enige platte band op 4 dagen). Dan bleef er in team Coppens (na de klapband van den Harry B op die Autobahn) nog maar één teamlid waar we geen last mee hadden, en jawel, het noodlot sloeg weer toe. Ditmaal in de vorm van een teek ter grootte van een tennisbal, dat scheelde niet veel. Dan vlug naar Oberkirchen scheuren, waar we afgesproken hadden met de Rikki en ons een kleine snack wachtte.

Blijkbaar was onze komst aangekondigd, want heel het dorp hielp mee onze tafel bedienen in lokale klederdracht. Das essen war gut en de Gerry slaagde er op vernuftige manier nog in om den Harry B ne cognac op te solferen. Op de zware steile klim naar de Hunauhutte werden de duivels ontbonden en de krachtverhoudingen getest. Alduidelijk bleek dat het team der buitenlanders een serieuze versterking gekregen had met komst van kapitein Rikki. Geef die man een goede fiets en klikpedalen en hij rijdt met de besten mee! Schöpke kwam als eerste boven, terwijl de Rikki door zijn eigen luitenant choco gereden werd. Onderweg werd een nieuw synoniem gevonden voor “door eigen stommiteit de weg missen en zodoende nutteloze kilometers, veelal bergop, te moeten afleggen”: dit heet vanaf nu: “bijtrainen”. Nog even vermelden dat team Coppens onbedreigd aan de leiding stond in het klassement voor de Zaagbeker, dat kon hen na twee dagen al niet meer ontglippen. Binnenrijden gebeurde als vanouds bij Klemens, waar Zjoske weer moest opdraven en de koude weissen weeral vlug op waren, dan maar dunkele drinken. Goed in form naar de Gasterei, douchke en aan tafel. Ondertussen waren er Hollandse motards gearriveerd, zodat we het spel niet meer voor ons alleen hadden. Dit had voor gevolg dat we eerst de verkeerde sla begonnen op te eten en dat vond Annemiek dan weer niet zo tof, wat ze meermaals liet merken. De pot schaftte pasta met kip en tomaatjes. Na een verbroedering in de zetelkes met bier van de sponsor en ewa cognac, waren we gemarineerd genoeg om een verdiep hoger te kruipen. De Gerry kocht zichzelf Abrahamovitsj-gewijs nog vlug een ploeg bij mekaar en dan was het bedtijd.

Dag 3: zaterdag 12 september (70km/1800hm)

Weeral goe weer, weeral biken dus, eerst traditioneel ontbijten en dan ju met de geit. Deze keer richting Willingen voor een zwarte toer, want rond Altastenberg hadden we alle straffe toeren al gedaan. Om daar te geraken en terug, gebruikten we stukken van andere toeren, maar daar weet ik de nummers niet meer van, en den Berry zijn kopies klopten ook al niet.

28. Hochheide-Tour
Kurz, aber knackig ist diese schwere Runde, die einige technische Leckerbissen bietet. So geht es über den höchsten Berg Nordrhein-Westfalens, den Langenberg, und die traumhaft schöne Hochheide. Krönenden Abschluss bildet die Abfahrt über die Freeride-Strecke.

Hoogtepunt van de dag was zeker die Hochheider Hütte, alwaar vrolijke Franz in zijne lederhozen en met ne vilten hoed ons stond op te wachten met zijne kruiwagen bij een vuurtje. Bij het horen van het woord häring, was den Berry niet van zijne vlo te krijgen, hier gaan we toch niet stoppen zeker! Er werden alvast elb weissen bestelt en bij gebrek aan glazen met ne klepperdeklep werden ze geleverd in gewone halfliters. De pot schafte dus worst en sla met brood en nen emmer patatten van de Franz, die niet wilde geloven dat wij van Köln waren. Om de Gerry een plezier te doen, nam er toch iemand nen häring, maar dat bleek spijtig genoeg koude, pekelharingachtige brol te zijn. Enkele Hollandse bikers hadden niet door hoe het moest, cola light en marsen! Dus lieten wij maar zijn het het hoorde: een tweede worst werd nog aangegoten met een biertje en dan konden we vertrekken, niet voordat de Franz de Sjakke nog mee aan het werk zette.

De klim naar het uitkijkpunt was ideaal om te verteren en boven lieten we een Ollandse enkele kiekjes nemen van onze imposante groep. Tijdens het verderrijden op onze nr 28, stond er plots een bord met start, en reed het vol met bikers met bmx-achtige fietsen, integraalhelmen en paardestaarten. We waren namelijk op het downhillparcours beland, en niet per accident, den 28 liep daar gewoon door.

Toch wel effe leuk om doen en ondertussen gaven de Yoli en den Bartie een nieuwe uitdrukking voor “grandioos lomp de groep verliezen, zodat het ritme volledig weg is en iedereen ongerust wordt”, dit heet vanaf nu “bierprospectie”. In Willingen vonden we namelijk wat we allang zochten: schlagermuziek en dito ambiance. Voor we het beseften had de Gerry besteld en dronken we een kleintje, en dan maar terug die vermaledijde fietsen op. Onderweg naar huis geen veranderingen: vooraan bleven Schöpke en de Rikki reageren op de poeffen van de Yoli en achterin in het peloton ging den Berry onvermoeibaar door met boemmekes smijten. Dan in vliegende vaart naar Klemens, alwaar er sichunddreissig weissen wachten en ettelijke schnapschen. Moe maar voldaan naar de Gasterei, voor een douche, enkele kommekes sla en een playmobil-portie pastavlinderkes, de desserts waren zoals altijd weeral in orde en de wijn ook. Omdat het zaterdagavond was trokken we het dorp nog in, te beginnen met het hotel op 50m afstand waar het vol zat met wiesmann-snobs en het bier niet te zuipen was. De dapperen onder ons trokken nog naar waar het wel goed was, bij Clemens, die stillekesaan begonnen door te hebben dat ze beter een nieuw buisinessplan zouden laten maken en een biker-hotel beginnen. De Gerry moest daar toch efkens van gaan zitten en liet onderweg nog een boerke…

Dag 4: zondag 13 september (45km/1000hm)

Wakker worden, en wat nu, schlechtes weder. Volgens den Harry NL zijn weerbericht slechts een graad of 8-9 en een gevoelstemperatuur van 4°. Dit zou desalniettemin enkele dapperen niet weerhouden van het rijden in korte tenue! Als laatste rit kozen we voor:

11. Panorama-Tour
Der wohl bekannteste Berg des Sauerlandes steht im Mittelpunkt dieser anspruchsvollen Runde: Den 843 Meter hohen Kahlen Asten gilt es gleich zu Beginn zu bezwingen.Danach führt die Strecke bis Hallenberg lange bergab, bevor es über das Franzosenkreuz wieder zurück nach Winterberg geht.

Een kort ritteke waar niet al te veel meer gebeurde. Af en toe probeerde de zon erdoor te komen, maar dat lukte niet zo goed. De toer was toch nog pittig, met één zeer steile helling, en het panorama viel goe mee, al werd het uitzicht belemmerd door de vele bomen. Even tussendoor vermelden dat het met de wildopkomst langs het parcours poverkes gesteld was, vier dagen lang. Op een enkel schichtig hert en enkele eekhoorns na zagen we niet zo veel. In de lucht was het andere koek, ge kon geen deftige landschapsfoto trekken zonder dat er zone onnozele wouw voorbijvloog. In Winterberg gekomen stond er een worstenkraam tegenover een bierkraam, en daar is moeilijk voorbij te rijden natuurlijk. Omdat er na het biken ook nog met den auto moest gereden worden, lieten we Clemens wijselijk voor wat het was, en reden recht naar de Gasterei. Een erwtesoepke en broodjes en we konden huiswaarts togen. Geen accidenten meer en dus iedereen veilig thuis….

Balans van het (verlengde) weekend

Kilometers: 252
Hoogtemeters: een slordige 6000
Kcal: 9500
Streek: goe om te biken
Weer: sjans gehad
Technische mankementen: te verwaarlozen
Medische gevolgen van valpartijen: geen
Meeste worsten: den Harry B
Meeste eerst boven: Schöpke
Meeste zalfkes: Schöpke
Meeste kilometers: de Vinnie (losrijden meegeteld)
Meeste geld opgedaan: de Gerry
Meeste platte banden: de Gerry
Beste broek: den Berry
Man van het weekend: Zjoske van Klemens
Beste kamer: de 17 (Jacky & Jakke)
En zo kunnen we nog even doorgaan…